فهرست مطالب
تحریک طناب نخاعی
از سری مقالات درمان کمر درد به بررسی مقاله 6 مرحله تحریک طناب نخاعی می پردازیم.
استفاده از انرژی الکتریکی در مجاورت طناب نخاعی برای کنترل درد را تحریک طناب نخاعی (Spinal Cord Stimulation-SCS) می گویند. در تحریک طناب نخاعی منتقل شدن انرژی پالسی در طول طناب عصبی و یا در مجاورت ریشه های عصبی مورد نظر، در فضای اپیدورال صورت می‌گیرد.
تحریک طناب نخاعی درد را با انتقال پیام درد و تغییر مسیردرد به مغز تسکین می دهد. اجزای دستگاه تحریک طناب نخاعی شامل دو بخش است:
یک بخش یکلید فلزی که در فضای اپیدورال نخاعی قرار می گیرد و از طریق زیر جلدی به قسمت دوم که یک باطری کوچکی است متصل می گردد.
6 مرحله تحریک طناب نخاعی را بیاموزید
مزایای استفاده از باطری های نخاعی
مزایای درمانی روش باطری های نخاعی این است که این روش یک عمل زیر پوستی و غیر تخریبی است که هیچ تداخل مکانیکی و یا شیمیایی در کار عصب ایجاد نمی کند.
این عمل قابل برگشت است؛ چنانچه علائم بیمار تسکین نیافت، می‌توان محرک را بدون بروز هیچ اثر جانبی ای برداشت.
همچنین مزایای این روش از نقطه نظر بیمار این است که درد به شکل قابل توجه ای کاهش می یابد و در نتیجه میزان مصرف داروها (مسکن ها ، مخدرها و…)کاهش می یابد و موجب بهبود عملکرد و کیفیت زندگی فرد می گردد.
با توجه به هزینه و کنیکال بودن این روش , بهتر است برای بیمارانی این تکنیک استفاده شود که در درمان آن‌ها نمی‌توان از سایر روش‌های غیر تهاجمی دیگر استفاده کرد. با انتخاب مناسب بیمار و دقت کامل به موارد تکنیکی، اکثر نتایج بالینی مثبت خواهند بود. تکنولوژی مشابه‌ای را می‌توان برای تحریک اعصاب محیطی (PNS) بکار برد.
مرحله اول تحریک طناب نخاعی: آزمایشی
تحریک طناب نخاعی: مرحله اول
ابتدا محل تزریق بی حس میشود. یک یا چند کابل هادی عایق شده توسط سوزن اپیدورال یا از طریق برش کوچکی در فضای پیرامون طناب نخاعی ( فضای اپیدورال) وارد بدن بیمار میشوند.
مرحله دوم تحریک طناب نخاعی: پیدا کردن موقعیت مناسب
تحریک طناب نخاعی: مرحله دوم
الکترودهای انتهای کابل، امواج الکتریکی تولید می‌کنند تا عصب‌ها تحریک شده و سیگنال‌های درد متوقف شود. بازخورد بیمار به پزشک کمک میکند دقیقاً مشخص کند کدام ناحیه برای تحریک و متوقف کردن درد مناسب‌تر است. سیم به یک تحریک کننده (استیمولاتور) خارجی آزمایشی متصل میشود که تقریباً یک تا دو هفته مورد استفاده قرار می‌گیرد تا مشخص شود آیا تحریک طناب نخاعی به بیمار کمک میکند یا خیر.
مرحله سوم تحریک طناب نخاعی: مشخص کردن کارایی
تحریک طناب نخاعی: مرحله سوم
در صورتی که بیمار و پزشک میزان کاهش درد را قابل قبول بدانند، ممکن است این سیستم برای همیشه کار گذاشته شود. در پایان مرحله آزمایشی، کابلهای آزمایشی خارج میشوند.
مرحله چهارم تحریک طناب نخاعی: کاشت دائمی
تحریک طناب نخاعی: مرحله چهارم
عمل کاشت دائمی این سیستم ممکن است تحت بی حسی یا بیهوشی عمومی انجام شود. ابتدا یک یا چند کابل دائمی از طریق سوزن اپیدورال یا برش کوچکی در محل از پیش تعیین شده در فضای اپیدورال وارد میشود.
6 مرحله تحریک طناب نخاعی را بیاموزید
مرحله پنجم تحریک طناب نخاعی: کاشت ژنراتور
سپس برش کوچکی ایجاد شده و باتری ژنراتور قابل کاشت (IPG) در زیر پوست جایگذاری میشود. اغلب دستگاه در ناحیه باسن یا شکم قرار داده میشود. سپس کابلها به باتری (IPG) متصل میشوند.
مرحله ششم تحریک طناب نخاعی: پایان عمل
تحریک طناب نخاعی: مرحله ششم
پالسهای الکتریکی سیستم کاشته شده با دستگاه برنامه ریز بی سیم خارجی، برنامه ریزی میشود. بیمار میتواند از دستگاه برنامه ریز برای روشن کردن سیستم یا خاموش کردن آن استفاده کند، قدرت تحریک را تنظیم نماید و برنامه از پیش تعیین شده مناسب راانتخاب نماید.
پس از کاشت دستگاه تحریک طناب نخاعی
پس از جراحی تا چند روز بیمار کمی ناراحتی و تورم در ناحیه تزریق احساس میکند.
